We Francji na początku XX wieku wyodrębnił się nowy kierunek sztuk plastycznych, który skupiał się na geometrycznym uproszczeniu kompozycji, nazywamy go kubizmem (z fr. cube – kostka, sześcian)

Główny temat dzieł to martwe natury, chociaż najpopularniejsze dzieła takie jak np: Panny z Awinionu przedstawiają postacie ludzkie.

Nurt opiera się w uproszczeniu na syntezie, geometryzacji i całkowitym odrzuceniu perspektywy. Wszelkie formy zamknięte są w figurach geometrycznych, stożkach, sześcianach, walcach. U podstaw kubizmu leży zasada, że obiekt malarski zostaje rozbity na szereg osobnych płaszczyzn, oglądanych w różnym oświetleniu, które następnie są przedstawiane obok siebie na płótnie.

Zyskał dużą popularność w środowisku artystycznym, bardzo często identyfikowany jest z Picassem, należy jednak wspomnieć iż nurt ten zapoczątkował Georges Braque. Inni przedstawiciele kubizmu to np: Juan Gris, Francis Picabia, czy Albert Gleizes.