Wędrowiec nad morzem mgły to obraz olejny autorstwa Caspara Davida Friedricha. Stał się on swoistym znakiem rozpoznawalnym sztuki epoki romantyzmu.

Dzieło namalowane w 1818 roku przedstawia tytułowego wędrowca, zwróconego plecami do widza, który stoi spokojny i samotny na skraju skalistego szczytu i patrzy w dal.

Wędrowiec jest uosobieniem typowego romantyka: jest samotnikiem i marzycielem. Droga jaką przebywa podróżnik jest metaforą wędrówki egzystencjalnej. Sama poza postaci jest bardzo ciekawa – zwrócona plecami do widza, sugeruje, by nie patrzeć na niego a to co rozpościera się na horyzoncie, malarz tworzy tutaj zatem subiektywną perspektywę oglądu rzeczywistości.

Dzieło to można interpretować jako przekaz, zgodnie z którym dogłębne poznawanie natury prowadzi do poznawania samego siebie. Świat przyrody jawi się jako kod, którego rozszyfrowanie stanowi klucz do ludzkiej duszy.